Akasimama Othman bin Affan Allah awe radhi naye mbele ya watu akawafundisha namna ya kutawadha, akaitisha maji ya kutawadha, akaanza kwa viganja vyake na akaviosha mara tatu. kisha akachukua maji kwenye kiganja chake, akasuuza mdomo wake, na akaingiza maji puani mwake, kisha akayatoa ili kusafisha kilichomo ndani yake, akafanya hivyo mara tatu, kisha akaosha uso wake mara tatu, nao Uso ni kutoka kwenye maoteo ya nywele hadi chini ya kidevu kwa urefu, na kati ya masikio kwa upana, kisha akanawa mikono yake hadi kwenye viwiko , kuanzia na mkono wake wa kulia na kuosha mara tatu, kisha akaosha kushoto mara tatu pia, kisha akapangusa kichwa chake kwa mkono wake uliolowa mara moja, na wajibu juu ya kichwa ni kupangusa na sio kuosha. Kwa wepesi na utaratibu, kisha akaosha miguu yake na vifundoni - na kisigino mara tatu, kuanzia kulia na kisha kushoto.Msimulizi hakutaja kwamba aliosha masikio yake kwa sababu yanaoshwa - kwa nje na kwa ndani - kwa kupangusa kichwa, kama ilivyothibitishwa kutoka kwa Mtume, amani iwe juu yake .[1]
Uthman Mwenyezi Mungu awe radhi naye, amepokea katika Hadithi hii kwamba, wudhuu wa Mtume Swalla Allaahu alayhi wa sallam ulikuwa mara tatu, na ikatajwa katika hadithi nyingine kwamba alitawadha mara moja, na mara mbili, kwa hivyo jumla ya yote yanayoashiria kuwa faradhi hukamilika kwa kuosha mara moja yenye kutwaharisha, na kwamba kinachozidi ni Sunna, isipokuwa Mtume-Swalah na salamu za Allah ziwe juu yake- hakuongeza Zaidi ya Kuoshwa mara tatu kwa kila kiungo, na akasema: “Mwenye kupita Zaidi ya idadi hii amedhulumu, amevuka mipaka na amedhulumu”[2] . Mara moja inatosha, ya pili ni Sunnah, na ya tatu ni ya juu kabisa ya ukamilifu, na hakuna zaidi ya hiyo ni dhulma.
2. Kisha Othman, Mwenyezi Mungu awe radhi naye, akasema kwamba alimuona Mtume Swalla Allaahu alayhi wa sallam anatawadha namna hii, na kwamba anataka kuwafundisha watu namna ya kutawadha alivyotawadha Mtume, rehma na Amani zimshukie, kama alivyoona.
3. Kisha Othman, Mwenyezi Mungu awe radhi naye, akataja kuwa Mtume, rehema na amani ziwe juu yake, alisema kuwa mwenye kutawadha mfano wa wudhuu huu kisha akaswali rakaa mbili kwa unyenyekevu na ikhlasi haongeleshi nafsi yake mambo ya kidunia. Bali ikiwa kuna jambo litamshughulisha katika yale yaliyomtokea Muislamu wakati wa swala yake, ayaondoshe na asiende mbali katika hilo, basi malipo yake ni kwamba atasamehewa madhambi yake yote yaliyopita.
Na Hadithi ilivyo dhaahiri inaashiria kuwa msamaha huu unajumuisha madhambi yote: madhambi madogo na makubwa, isipokuwa mfano wake miongoni mwa hadithi imehusisha tu madhambi madogo, sio madhambi makubwa,
“Swala tano, na ijumaa mpaka ijumaa, na Ramadhani hadi ramadhani, hufuta madhambi yote pale atakapojiepusha na madhambi makubwa”[3]
Kwa hivyo wakafanya umaalumu huu katika madhambi haya madogo tu unazuwia kuingia madhambi makubwa hata katika hadithi zingine"[4]
4. Kwa kuwa msamaha wa madhambi unapatikana kwa kutawadha, basi kusali na kutembea kwenda msikitini kuna thawabu zaidi katika kufuta madhambi. Hivyo, kwa kutawadha na kuswali, anapata kafara ya madhambi, na pia ana thawabu ya kuswali na kwenda msikitini, bila ya kukatwa katika malipo yao. Na Mola Mlezi, Utukufu ni Wake, haridhiki na kumsamehe dhambi zake tu, bali pia humlipa kwa kusali na kutembea.
MAFUNDISHO:
Ustaarabu na kuona haya hakukumzuia Uthman, Mwenyezi Mungu awe radhi naye, pamoja na hali yake inayo julikana ya kuwa na haya iliyopitiliza, kutawadha mbele ya watu ili kuwafundisha namna ya wudhuu. Aibu haikuzuii kutafuta elimu, kuieneza, kurekebisha makosa, kuamrisha mema, au kukataza maovu.
Jifunze kutokana na Hadithi hii namna ya wudhuu wa Sunnah, na uwe makini kuufuata.
Udhu bora zaidi ni kuosha mara tatutatu, basi ifuateni wala msizidishe.
Kuosha mikono ni miongoni mwa Sunnah za wudhuu ambazo Mtume Swalla Allaahu alayhi wa sallam alikuwa akipenda sana hata kama haikutajwa ndani ya Qur’an. Basi hakikisha unakusanya Sunnah za wudhuu na mustahabu zake na uzifuate.
Kuweka maji mdomoni, na kupandisha puani, na kupangusa masikio ni wajibu katika kuoga na kutawadha, kwa sababu pua na mdomo ni sehemu ya uso, na kuosha uso ni wajibu, na masikio ni sehemu ya kichwa, hivyo lazima kuwa makini.
Mpangilio baina ya faradhi na Sunnah ni faradhi ambayo lazima izingatiwe.
Hakikisha unatawadha kwa mfululizo, basi usikatishe wudhuu wako kwa lolote kisha uendelee.
Viwiko na visigino vimejumuishwa katika wudhuu, basi hakikisha vimeenezwa kwa kuosha.
Kisigino ni mifupa miwili inayotokeza chini ya mguu, na baadhi ya watu hawaiti mwisho wa nyayo kuwa ni kisigino, kwani hiyo wanaita kisigino, sio fundo mbili.
Uthman, Mwenyezi Mungu awe radhi naye, hakutamka nia kwa sababu mahala pake ni moyoni, na kuitamka ni uzushi.
kunapatikana funzo kutokana na kitendo cha Uthman, Mwenyezi Mungu awe radhi naye, kwamba Mtume Swalla Allaahu alayhi wa sallam hakusema chochote kuhusu wudhuu wake kutokana na maneno ambayo watu wanasema: na haikuhifadhiwa kutoka kwake kwamba alikuwa akisema juu ya wudhuu wake zaidi ya kutaja jina la Allah , na kila hadithi ina yotaja nyiradi za udhu ambazo husemwa katika kutawadha, basi huo ni uongo kazuliwashiwa Mtume – rehma na amani ziwe juu yake- hakuyasema, na hakuufundisha umma wake, na haikuthibiti kutoka kwake, isipokuwa kusema Bismillah tu mwanzo wa kushika udhu. na kusema kwake: "Nashuhudia ya kwamba hakuna Mola wa haki ila Allah, peke yake asiye na mshirika, na nashuhudia ya kwamba Muhammad ni mja wake na Mtume wake, Ewe Mola, nijaalie niwe miongoni mwa wanaotubia, na nijaalie niwe miongoni mwa wanaotakasika.” Haya akiyasema mwisho wa udhu wake.[5]
Mwalimu, mwenye elimu na mlinganiaji anatakiwa kukimbilia elimu ya vitendo ambayo imekita mizizi katika akili na kufikiwa na ufahamu, kama alivyofanya Othman Mwenyezi Mungu amuwiye radhi.
Mwenye kuingia katika ibada ajiepushe na mawazo yanayohusiana na mambo ya kidunia, na ajitaabishe katika hilo, kwani mtu humshughulisha katika hali ya Swala yake anayoipenda.
Maana ya mazungumzo ya nafsi ni yale yaliyokuwa yanahusiana na mambo ya dunia, lakini kufikiri juu ya Akhera na adhabu yake na neema yake, hisabu, njia na mengineyo, si katika mambo yaliyokatazwa.[6]
Iwapo akili yako imeshikamana na mambo ya kidunia wakati unaswali, yatupilie mbali, na uzingatie katika Swala yako na utafakari maana ya Aya unazosoma au kuzisikia kutoka kwa imamu. fanya hivyo, haitakudhuru na haitaathiri sala yako.
Fursa kubwa ya kusamehewa madhambi, kwa wudhuu na kusali rakaa mbili nyepesi! Je, kuna mtu anatafuta kheri hiyo?
harakisha kutawadha;
Amesema, Mtume -rehma na amani ziwe juu yake:
“Je, nisikuongozeni kwenye yale ambayo kwayo Mwenyezi Mungu hufuta madhambi na huwapandisha watu daraja? Wakasema: “Ndio, ewe Mtume wa Mwenyezi Mungu.” Akasema: “ Ni kutawadha vizuri wakati wa dhiki (kama kipindi cha baridi kali), na kuchukua hatua nyingi kwenda Misikitini, na kusubiri Swalah baada ya Swalah.” Basi hiyo ndiyo sababu.[7]
Uislamu ni dini ya usafi, na uzuri, kiasi kwamba usafi ni aina ya ibada, na kitendo kikubwa kabisa cha ukaribu ambacho mja anajikurubisha nacho kwa Muumba wake, Utukufu ni Wake. na juu yake inategemewa kuhalalikiwa matendo mengi ya ibada.
Hakuna muovu atakayeingia Peponi, wala hataingia peponi mwenye uchafu. Mwenye kujitakasa katika dunia hii na kukutana na Mwenyezi Mungu aliyetakasika kutokana na uchafu wake, ataingia humo bila kizuizi, na asiyejitakasa katika dunia hii, ikiwa uchafu wake ni makhsusi, kama ukafiri, hataingia humo kwa hali yoyote. na ikiwa uchafu wake ni mapato ya bahati mbaya ataingia humo baada ya kujitakasa motoni kutokana na uchafu huo, kisha atatoka humo. Hata watu wa imani wakipita watakapo ivuka (swiraatwa)njia, wanafungwa kwenye daraja kati ya Pepo na moto wa Jahannamu, kwa hiyo wanasafishwa na kutakaswa kutokana na mabaki yaliyobakia juu yao, yaliyo wazuilia kuingia peponi, na hayakuwawajibishia kuingia Motoni, mpaka watakapo safishwa na kutakaswa ndipo wataruhusiwa kuingia Peponi.[8]
Mwenyezi Mungu Mtukufu anawafadhilisha waja wake kwa kuwaghufiria madhambi yao na kuwalipa kwa ajili ya sala zao na kuiendea kwao, basi vipi mtu mwenye akili timamu apuzie neema hiyo?!
Marejeo
- “Zad Al-Ma’ad” cha Ibn Al-Qayyim (1/ 187, 188).
- Imepokewa na Abu Daawuud (135), Al-Nasa’i (140), na Ibn Majah (422).
- Imepokewa na Muslim (233).
- Ahkam al-Ahkam Sharh Umdat al-Ahkam cha Ibn Daqeeq al-Eid (1/87).
- “Zad Al-Ma’ad” cha Ibn Al-Qayyim (1/ 187, 188).
- “Umdat Al-Qari Sharh Sahih Al-Bukhari” cha Badr Al-Din Al-Ayni (3/7).
- Imepokewa na Muslim (251).
- “"'iighathat allahfan min masayid alshaytan" cha Ibn al-Qayyim (1/56).