14 - Le début de la Révélation

‘Āʼishah, the Mother of the Believers narrated that : The first aspect of revelation to God’s Messenger was that his dreams came true. Whatever vision he might have had in his sleep would come true as clearly as the break of dawn. Then, he began to enjoy seclusion.  He used to retreat alone into the Cave of Ḥirāʼ, where he would spend several days in devotion before going back to his family. He used to take some food with him, and when he came back he would take a fresh supply for another period.  He continued to do so until he suddenly received the truth while in the Cave of Ḥirāʼ. The angel came to him and said: “Read”. He replied: “I am not a reader”.  [The Prophet] says: “He held me and pressed hard until I was exhausted, then he released me and said: ‘Read’, and I replied: ‘I am not a reader’. So he held me and pressed me hard a second time until I was exhausted, then he released me and said: ‘Read’. I replied: ‘I am not a reader’. He then held me and pressed hard for a third time until I was exhausted, then he released me. Then he said: ‘Read, in the name of Your Lord Who created. It is He Who created man from a clinging cell mass. Read! Your Lord is the most bounteous’”. (96: 1-3) The Prophet returned home trembling right until he entered Khadījah bint Khuwaylid’s place, and said: “Wrap me! Wrap me!” They wrapped him and his fear subsided. He turned to Khadījah and related to her what happened and said: “I fear for myself”, Khadījah replied: “No, by God. God will never let you suffer humiliation, because you are kind to your relatives,   you assist anyone in need,  you are generous to the poor,  you are hospitable to your guest  and you help in every just cause”. Then she took him to Waraqah ibn Nawfal ibn Asad ibn ‘Abd al-‘Uzzā, her paternal cousin who was a Christian convert and a scholar with a good knowledge of Hebrew. He used to write from the Gospel in Hebrew whatever God willed him to write. He had lost his eyesight, as he had grown very old.  Khadījah said to Waraqah: “Uncle, would you like to hear what your nephew has to say?” Waraqah said: “Well, nephew, what have you seen?” The Prophet related to him what he saw. [When he had finished], Waraqah said: “It is the same angel as was sent down to Moses.  I wish I was a young man so that I might be alive when your people turn you away from this city”.  The Prophet exclaimed: “Would they turn me away?” Waraqah answered: “Yes! No man has ever preached a message like yours and was not met with enmity.  If I live till that day, I will certainly give you all my support”.  Waraqah died soon afterwards, and revelations were discontinued for a while. Related by al-Bukhari, 3; Muslim, 160.

On rapporte que ‘Â`icha, la Mère des Croyants, a dit La première chose par laquelle débuta la Révélation chez le Prophète   , ce sont les visions pieuses qu’il avait pendant son sommeil.Ainsi, il n’avait pas de vision sans qu’elle ne se réalise avec une clarté semblable à celle de l’aurore.Plus tard, il se prit à aimer la retraite pieuse.Il se retirait alors dans la caverne de Hirâ, où il accomplissait des adorations durant un certain nombre de nuits consécutives, avant de revenir chez lui pour prendre des provisions. Ensuite, il revenait vers Khadîja et prenait les provisions nécessaires pour une nouvelle retraite pieuse.Cela dura jusqu’à ce que la Vérité lui fût enfin apportée dans la grotte de Hirâ`. L’ange vint alors le trouver et lui dit : « Lis ». Il répondit : « Je ne sais pas lire ».Le Prophète poursuit ensuite en disant : « Il se saisit de moi, et me serra péniblement contre lui, puis il me relâcha et dit : « Lis ». Je lui répondis : « Je ne sais pas lire ». Il se saisit de moi une deuxième fois et me serra péniblement contre lui, puis il me relâcha et dit encore une fois : « Lis ». Je lui répondis : « Je ne sais pas lire ». Il se saisit de moi une troisième fois et me serra péniblement contre lui, puis il me relâcha et dit : «Lis, au nom de ton Seigneur qui a créé, qui a créé l’homme d’une adhérence. Lis ! Ton Seigneur est le Très Noble » [Sourate 96, Al ‘Alaq : 1 – 3]. »Le  Prophète rentra chez Khadîja bint Khouwaylid le cœur tout palpitant et s’ écria :« Enveloppez-moi ! Enveloppez-moi ! » On l’enveloppa alors jusqu’au moment oùson effroi se dissipa.Puis il raconta à Khadîja ce qui s’était produit et ajouta :« J’ai eu peur pour moi-même ». 8- Khadîja lui répondit : « Pas du tout, Allah ne t’infligera jamais d’affronts, car tu entretiens tes liens de parenté, tu soutiens le faible,tu donnes à celui qui n’a rien,tu donnes l’hospitalité,et tu secours les victimes des vicissitudes du droit ».Khadîdja l’ emmena ensuite chez Waraqa ibn Nawfal ibn Asad ibn ‘Abd al-‘Ouzzâ , le cousin paternel de Khadîja qui avait embrassé le christianisme à l’époque préislamique. Il savait tracer les caractères hébraïques, et avait copié en hébreu toute la partie dÉevl’angile qu’Allah avait voulu qu’il copie. Il était alors un vieillard devenu aveugle.Khadîja lui dit : « Ô mon cousin, écoute ce que va te dire le fils de ton frère ». Waraqa demanda au Prophète      : « Ô fils de mon frère, qu’ as-tu vu ? ». Le Prophète      lui raconta alors ce qu’ il avait vu, puis Waraqa lui dit : « Cet ange, c’est le Confident qu’Allah a envoyé autrefois à Moussâ.Si seulement j’étais jeune à ce moment-là. Que je voudrais être encore vivant à l’époque oùles tiens te banniront ! ».Le Messager d’Allah« Me chasseront-ils donc ? ». Waraqa répondit : « Oui, jamais un homme n’a apporté ce que tu apportes saanvsoir été persécuté.Si je suis encore en vie ce jour-là, je t’aiderai de toutes mes forces».Suite à cela, Waraqa ne tarda pas à mourir et la Révélation s’interrompit.

Dari Aisyah رضي الله عنهاUmmul Mukminin  bahwasanya beliau menuturkan“Wahyu yang pertama kali turun kepada Rasulullah ﷺ dalam bentuk mimpi yang benar tatkala tidur. Tidaklah Rasulullahﷺ bermimpi kecuali mimpi tersebut datang seperti cahaya subuh,Kemudian Nabi ﷺ menjadi suka berkhalwat,Beliau berkhalwat di gua Hira` lalu beribadah di sana beberapa malam sebelum beliau kembali kepada istrinya. Beliau membawa bekal untuk berkhalwat, kemudian kembali lagi kepada Khadijah  lalu menyiapkan bekal seperti itu lagi.Hingga kebenaran itu mendatangi beliau di gua Hira`, lalu malaikat berkata, ‘Bacalah!’ Nabi ﷺ menjawab, ‘Aku tidak bisa membaca.’ Beliau menuturkan, ‘Lalu ia meraih dan mendekapku hingga aku sangat kepayahan.’ Kemudian ia melepaskanku dan berkata, ‘Bacalah!’ Aku berkata, ‘Aku tidak bisa membaca.’ Lalu ia meraih dan mendekapku kembali hingga aku sangat kepayahan. Kemudian ia melepaskanku lalu berkata, ‘Bacalah!’ Aku kembali menjawab, ‘Sungguh aku tidak bisa membaca.’ Ia pun meraih dan mendekapku dengan erat untuk yang ketiga kalinya hingga aku pun sangat kepayahan. Kemudian ia melepaskanku lalu berkata, “Bacalah dengan (menyebut) nama Tuhanmu yang menciptakan. Dia telah menciptakan manusia dari segumpal darah. Bacalah, dan Tuhanmulah Yang Mahamulia.” (QS. Al-Alaq: 1-3)Beliau pulang membawa wahyu tersebut sambil menggigil hingga beliau menemui Khadijah binti Khuwailid  dan berkata, ‘Selimutilah aku, selimutilah aku.’ Khadijah pun menyelimuti beliau, hingga rasa takut menghilang.Kemudian beliau berkata kepada Khadijah  sembari menceritakan peristiwa tersebut, ‘Aku mengkhawatirkan diriku.’Lalu Khadijah  menjawab, ‘Sekali-kali tidak, demi Allah, Allah tidak akan menghinakanmu selama-lamanya.Sebab engkau suka menyambung silaturahmi,Menanggung kesusahan, Memberi kepada yang tidak punya, Menjamu tamu,Dan membela kebenaran.’Lalu Khadijah  pergi bersama beliau menemui Waraqah bin Naufal bin Asad bin Abdul Uzza, anak paman Khadijah. Seorang Nasrani di masa jahiliah dan menulis kitab Ibrani. Ia menulis Injil dengan bahasa Ibrani sebanyak yang Allah  kehendaki, sudah berumur tua dan buta.Lalu Khadijah  berkata kepadanya, ‘Wahai anak paman, dengarlah (apa yang dituturkan) anak saudaramu.’ Waraqah bertanya kepadanya, ‘Wahai anak saudaraku, apa yang telah engkau lihat?’ Lalu Nabi  mengabarkan apa yang telah beliau lihat. Waraqah pun mengatakan kepadanya, ‘Itu adalah Namus yang pernah turun kepada Nabi Musa .Andai saja pada waktu itu aku masih muda. Andai saja aku masih hidup, ketika kaummu mengusirmu.’Lalu Rasulullah  bersabda, ‘Apakah mereka akan mengusirku?’ Ia menjawab, ‘Ya, tidak ada seorang pun yang membawa seperti yang engkau bawa, melainkan ia akan dimusuhi.’Jika aku menemui hari-harimu, niscaya aku akan membelamu dengan gigih.’Kemudian tak berselang lama, Waraqah meninggal dunia dan wahyu pun berhenti.” Muttafaq ‘Alaihi.

Kutoka kwa Aisha, Mama wa waumini (Radhi Za Mwenyezi Mungu ziwe juu yake) amesema:“Ufunuo na (wahyi) wa kwanza kwa Mtume wa Mwenyezi Mungu ulianza kwa kuota njozi njema usingizini, akawa kila anachokiota chochote basi kinatokea kama alivyoona usingizini.Kisha akapenda kujitenga,Na alikuwa anajitenga katika Pango la Hira, akifanya ibada masiku kadhaa, kabla ya kurudi katika familia yake, anaandaa akiba ya chakula kwa ajili yao, na kisha (akitaka kurudi kule pangoni) anaenda kwa Bi Khadija na anamuandalia akiba ya chakula (kwa kadiri ya masiku atakayokuwa akianya ibada).Mpaka akafunuliwa ufunuo (wahyi wa kwanza) akiwa ndani ya pango la Hiraa. Malaika Jibril akamjia na kusema: Soma. Akasema: “Mimi sijui kusoma”.Mtume (Rehma na Amani zimfikie) anasimulia mwenyewe kwa kusema: Basi (Malaika Jibril) akanishika na kuniminya mpaka nikachoka, kisha akaniachia na kuniambia: Soma, Nikasema: “Mimi sijui kusoma”. Kisha (Malaika Jibril) akanishika kwa mara ya pili na kuniminya mpaka nikachoka, kisha akaniachia. Na kuniambia: Soma, Nikasema: “Mimi sijui kusoma”. akanishika tena na kuniminya mpaka nikachoka, (alifanya hivyo) kwa mara ya tatu mpaka nikakosa nguvu kabisa. Kisha akaniachia na kusema: “Soma kwa jina la Mola wako Mlezi aliye umba (1) Amemuumba mwanadamu kutokana na tone la damu (2) Soma! Na Mola wako Mlezi ni Mkarimu kushinda wote (3) [Al-Alaq: 1-3] (Baada ya hapo) Mtume wa Mwenyezi Mungu Rehma na Amani zimfikie) akarudi (akiwa na aya hizo za mwanzo kichwani) huku amejawa na woga, akaingia (nyumbani) kwa Bi khadija (Radhi za mwenyezi mungu zimfikie) akisema: “Nifunikeni jamaani, Nifunikeni” Wakamfunika hadi hofu ilipoisha.Mtume aka msimulia Bi Khadija kilichotokea, kisha akasema “Hakika naiogopea saana nafsi yangu”Bi Khadija akamwambia: Hapana (usiogope), Wallahi Mwenyezi Mungu hawezi kukufedhehesha.Kwani wewe Unatabia ya kuunga Udugu,Na kuwasaidia wanyonge (wasiojiweza).Na unajitolea kuwasaidia waliotingwa.Na unawakirimu wageni,Na unawasaidia watu katika kutatua matatizo.(Baada ya hapo) Bi Khadija akampeleka kwa kaka yake (mtoto wa baba mdogo wake) aliekuwa anaitwa Waraqah bin Nufal bin Asad bin Abdul Uzza, bwana huyu Alikuwa ni mnaswara (kisha akatoka na kuingia katika dini ya Nabii Mussa), na alikuwa anafahamu akuandika Kiebrania, basi akawa akiandika injili kwa lugha ya Kiebrania, na alifanya kazi hiyo muda mrefu na kuandika alichoweza kuandika, mpaka akazeeka na akapofuka macho.Khadija (alipomuendea mtu huyo) akamwambia: Ewe binamu yangu, msikilize mpwa wako (anachosema). Warqah akamwambia: Ewe mtoto wa ndugu yangu, umeona nini? Mtume wa Mwenyezi Mungu (Rehma na Amani zimfikie) akamsimulia (habari za Malaika aliemtokea pangoni), Waraqah akamwambia: huyo ndio malaika (Jibril) aliemteremsha Mwenyezi Mungu kwa Nabii Mussa (Rehma na Amani zimfikie).Natamani ningelikuwa kijana zama hizo (za mtume wa mwisho), na nikawa hai wakati watu wako watakapokufukuza! (Nikashirika kukuhami).Akasema Mtume wa Mwenyezi Mungu (Rehma na Amani zimfikie): “Hivi ni (kweli) Watanifukuza?” Akasema Waraqah: “Ndio, hakuna mtu yeyote aliyewahi kuja (na ujumbe) kama uliokuja nao wewe isipokuwa atafanyiwa uadui”.Na ikiwa itanidiriki siku (ya kudhiriri kwako nikiwa hai) basi nitapambana kukunusuru (hadi upate) ushindi mnono.Waraqah hakuchukua muda mrefu akawa amefariki, na wahyi ukawa umekata (kwa muda).” Imepokelewa Na Bukhari na Muslim.